Εξαιρετικοί οι θρύλοι της ροκ στο Rockwave Festival στην Μαλακάσα. Ο κόσμος περίμενε εδώ και χρόνια αυτή την συναυλία, όπως και οι Deep Purple, που φάνηκαν να γουστάρουν την εμφάνιση και το κοινό της χώρας μας. Και ξεκινώντας με το κλασσικό Highway Star, οι Ian Gillan, Ian Paice, Roger Glover, Don Airey και ο Simon MacBride (που αντικατέστησε τον Steve Morse) , έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και μαζί με το κοινό γίνανε ένα… Μέχρι και τα Παιδιά του Πειραιά αλλά και το Ζορμπά έπαιξε στο πιάνο ο Airey, ξεσηκώνοντας τον κόσμο. Μετά το Highway Star από το 1972 και το Machine Head, ακολούθησε το Pictures of Home από το ίδιο άλμπουμ και στη συνέχεια από το 2020 και το Whoosh! το No Need To Shout. Γυρίζοντας πίσω στο 1970 και το Deep Purple In Rock, ακούσαμε το Into the Fire. Το Uncommon Man πήρε σειρά από το 2013 και το Now What, ενώ πάλι από το Machine Head, οι Deep μας υπενθύμισαν το Lazy. Ακολούθησε το When A Blind Man Cries, πάλι από το Machine Head, το Anya του 1993, από το 14ο άλμπουμ τους ”The Battle Rages on” που θεωρήθηκε ένα από τα χειρότερα του γκρουπ από πολλούς. Πριν την πρώτη καληνύχτα, δεν ήταν δυνατόν να μην ακούσουμε τα Perfect Strangers (από το ομότιτλο του 1984), το Space Truckin’ (από το Machne Head πάλι, όπως) και το Smoke On The Water. Στην επιστροφή τους οι Purple μας θύμισαν το Hush από το παρθενικό τους άλμπουμ ”Shades Of Deep Purple” του 1968 και το Black Night με το οποίο μας αποχαιρέτησαν. Αξιοπερίεργο το ότι δεν είπαν ούτε ένα τραγούδι από το Infinite με το οποίο επέστρεψαν δυναμικά το 2017. Ακόμα πιο αξιοσημείωτο είναι το πως δεν συμπεριέλαβαν στο setlist μεγάλες επιτυχίες τους, όπως τα Child In Time, Soldier Of Fortune, Rat Bat Blue, Strange Kind Of Woman, Burn, Sail Away, Fireball, Mad Dog, Woman From Tokyo, Sometimes I Feel Like Screeming, μέχρι και τα σχετικά πρόσφατα All I Got Is You, Throw My Bones, Man Alive, Nothing At All. Συγγνώμη, είπατε κάτι;